(for the english version see: Life in the African bush)
Het is vrijdagochtend kwart over zes, we zijn al wakker maar liggen nog in bed. Over een kwartiertje moet ik met Niels, die nog wel slaapt, opstaan. Dennis hobbelt al vrolijk rond.
Het is vrijdagochtend kwart over zes, we zijn al wakker maar liggen nog in bed. Over een kwartiertje moet ik met Niels, die nog wel slaapt, opstaan. Dennis hobbelt al vrolijk rond.
Ineens horen we een harde klap en meteen gaat de stroom uit. We zijn nu toch klaarwakker en gaan maar meteen uit bed. Corné gaat poolshoogte nemen en komt na een paar minuten melden dat twee van de zekeringen van onze drie-fasen stroom eruit zijn geklapt. We bellen meteen de Eskom (onze stroom leverancier) en krijgen te horen dat er binnen 6 uur iemand zal komen om het probleem te verhelpen. Gelukkig doet één fase het nog en dat is precies degene waar ons kantoor en de keuken op aangesloten zijn dus de computer
en de waterkoker doen het. Zo kunnen we in ieder geval onze e-mail bekijken en ook de koffie voor Corné kan gewoon gemaakt worden.
Ik ga Niels naar school brengen en omdat er vandaag toch geen sportklas is (de leraar is geblesseerd) neem ik Dennis maar mee. Hij vindt het erg gezellig en we doen samen een boodschapje voordat we weer naar huis gaan. Thuis is er nog niemand geweest van Eskom en ook om half één als Corné terugkomt van het dorp waar hij Niels van school heeft gehaald is er nog niemand. Om één uur bel ik nog maar eens want de zes uur zijn nu toch ruim om en ik krijg te horen dat er iemand onderweg is. Corné start de generator maar even zodat de vriezer niet helemaal ontdooit want er was net te weinig stroom om hem goed te laten werken. Bijkomstig voordeel is dat we de airco in het huis aan kunnen doen en de kinderen even tv kunnen kijken. Na een uurtje zet hij de generator maar weer uit, er zal nu toch elk moment iemand zijn…
Pas om half drie, na nog een telefoontje, staat er dan eindelijk een monteur voor onze poort. Hij vervangt de kapotte zekeringen en binnen een kwartier doet alles het weer. Zo lang het duurt dan toch want hier in de Afrikaanse bush is werkende elektriciteit lang niet zo vanzelfsprekend al sin Nederland. Dit soort voorvallen doet je weer eens beseffen hoe afhankelijk we eigenlijk zijn van dit soort moderne voorzieningen. Als het moet kunnen we best zonder hoor, toen we hier zeven jaar geleden kwamen hadden we ook geen elektriciteit en het duurde zes weken voordat we eindelijk aangesloten waren. Toch is het leven wel een stuk gemakkelijker met elektriciteit en ik ben dan ook blij dat alles weer werkt.
Groetjes uit de bush
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten