De emigratie

Het besluit

 
Na vele reizen door Afrika besloten mijn man en ik dat we op dit prachtige continent wilden gaan wonen. We waren verliefd op Afrika en tussen onze reizen door waren we bezig met het verwerken van de foto’s, het plannen van een nieuwe safari en het kijken van alle mogelijke documentaires over Afrika. De keuze viel al snel op Zuid-Afrika omdat dit toch het meest westerse land is in Afrika met goede voorzieningen zoals scholen en ziekenhuizen.


We wilden graag in de bush wonen en om toch onze boterham te verdienen besloten we een lodge te beginnen. Het leek ons leuk gasten te ontvangen die in dit prachtige land op vakantie waren. Hoewel we geen van beiden ervaring hadden in de horeca hadden we er vertrouwen in dat we hier een succes van konden maken.


In september 2002 kwamen we voor het eerst naar het laagveld, zoals het gebied rond het Krugerpark genoemd wordt, om naar huizen te kijken. Tussen kerst en Nieuwjaar gingen we een tweede keer kijken maar het stuk land waar we in geïnteresseerd waren werd net voor onze neus verkocht. In april 2003 waren we weer terug, dit keer met onze ouders die ook wel eens wilden zien waar hun kinderen gingen wonen. We vonden een stuk land in het Balule Privé Reservaat met een oud leegstaand gebouw erop en kochten dit.



Het vertrek


Intussen hadden we ons eigen huis al te koop gezet en waren we bezig met de nodige vergunning om hier te mogen komen wonen. We vulden alle formulieren in en maakten een businessplan waarna we het hele pakket indienden bij de Zuid-Afrikaanse ambassade in Den Haag. In september van dat jaar kregen we een tijdelijke verblijfsvergunning voor twee jaar en vlak daarna werd ons huis verkocht. Onze banen werden opgezegd en we gingen alle laatste dingen regelen. In januari 2004 was het zover. We verbleven allebei de laatste twee weken bij onze ouders omdat al onze spullen al in een container op weg waren naar Zuid-Afrika en ons huis al overgedragen was aan de nieuwe eigenaars. Op 26 januari brachten we onze twee honden naar het bedrijf dat voor hun transport zou zorgen. Daarna werden we zelf weggebracht naar Schiphol. Na een emotioneel afscheid zaten we dan eindelijk in het vliegtuig, op weg naar ons nieuwe leven.



De aankomst


Na een voorspoedige vlucht kwamen we in Johannesburg aan. We werden opgehaald door iemand van het verhuurbedrijf, we hadden namelijk voor de eerste tien dagen een camper gehuurd omdat er op onze nieuwe plek nog geen faciliteiten waren om te verblijven. Met ons huis op wieltjes reden we naar het hotel vlakbij de luchthaven waar we één nacht zouden blijven. De volgende dag haalden we onze honden op die met een vrachtvliegtuig waren gekomen. Ze hadden wat vertraging dus begonnen we pas om twee uur ’s middags aan onze reis naar ons nieuwe huis. Vanaf Johannesburg is het 460 kilometer naar Hoedspruit en met een camper deden we er lang over. Pas om half negen ’s avonds kwamen we hier in het donker aan. We gingen vroeg slapen en om 5 uur de volgende ochtend waren we al wakker. Het was hier zomer dus was het al licht en snel gingen we uit bed om ons nieuwe thuis te bekijken. Alles was nog ouder en viezer dan we ons van het eerste bezoek, bijna een jaar geleden, herinnerden en even zagen we op tegen de enorme taak die hier op ons wachtte. We gingen op ons stoepje zitten ontbijten en toen er twee kudu’s uit de struiken kwamen lopen wisten we weer waarom we hier naar toe gekomen waren.

Inmiddels wonen we alweer zeven jaar hier op onze Amukela Game Lodge en we hebben het prima naar onze zin!


groetjes uit de bush
Miriam