Buffels, de bedachtzamen

(for the english verison see:  Life in the African bush)
Buffels zijn misschien wel de meest onberekenbare van de “Big Five”. Vooral de oude mannetjes die de kudde niet meer bij kunnen houden en die alleen of in kleine groepjes rondzwerven. Vanwege hun gewoonte om in de modder te rollen worden deze ook wel “daggaboys” genoemd. Dagga is de lokale naam voor cement en de opgedroogde modder op de buffels lijkt soms wel cement. De eerste jaren hier kregen we vooral deze daggaboys, alleen of in kleine groepjes, bij onze drinkplaats en in de droge rivierbedding langs onze lodge. Zo’n twee jaar geleden

Wichelroede, wetenschap of bijgeloof?

(for the english verison see:  Life in the African bush)Op onze lodge hier in de Afrikaanse bush hebben we een eigen put waar we ons water oppompen. We hebben geluk dat we een goede bron hebben want water is belangrijken niet altijd vanzelfsprekend in dit droge gebied. Vorige winter hadden we problemen met het water, we konden telkens maar een beetje pompen. Omdat het aan het einde van het droge seizoen was waren we een beetje bang dat het waterpeil misschien te ver gezakt was, gelukkig bleek dit niet zo te zijn. De klusjesman, André, die ons hielp de pomp uit de put te halen constateerde dat

Vrijwilligersprojecten

(for the english verison see:
 Life in the African bush)
Hier in de omgeving zijn veel wildlife projecten waar wilde dieren opgevangen worden. De bekendste zijn Moholoholo (een rehabilitatiecentrum voor dieren) en het Cheeta project, waar met de bedreigde cheeta’s gefokt wordt. Er zijn er echter nog veel meer, van algemene opvang en educatie van lokale mensen (Daktari), tot gespecialiseerde opvang en onderzoek van onder andere leeuwen of bavianen. Veel van deze projecten bieden de gelegenheid

(Spannende) ontmoetingen in de bush

(for the english verison see:
 Life in the African bush)
Sinds ik hier in de Zuid-Afrikaanse bush woon heb ik regelmatig onverwachte, leuke en soms ook spannende ontmoetingen. Een leuke ontmoeting was bijvoorbeeld de giraffenmoeder met baby die laatst op de weg stond toen ik Niels naar school ging brengen. Ook de impala’s, zebra’s en wildebeesten die ik zag op weg terug naar huis vallen onder deze categorie. In de zeven jaar dat we nu in Balule Natuur Reservaat wonen heb ik al veel van deze ontmoetingen gehad met allerlei dieren die ik op weg van en naar het dorp tegenkwam of gewoon vanaf ons terras kon zien. Ook na zeven jaar vind ik het nog steeds bijzonder om vanuit het raam van ons kantoortje ineens dieren voorbij te zien komen.

Onverwachts was de olifant die vorige week ineens naar onze drinkplaats

Moholoholo, opvangcentrum voor dieren

(for the english verison see: Life in the African bush)Op ongeveer 50 minuten van onze lodge ligt Moholoholo, een opvangcentrum voor wilde dieren. Hier worden dieren opgevangen die (veelal door toedoen van de mens) gewond zijn geraakt. Ook weesjes worden hier opgevangen en indien mogelijk worden de dieren weer terug gezet in de natuur. Door verschillende omstandigheden is dit echter niet altijd mogelijk. De dieren die niet meer terug kunnen blijven daar en worden gebruikt als ambassadeur voor hun soort. Het centrum probeert lokale mensen te doordringen van de noodzaak van natuurbescherming en wil de toeristen laten zien welke problemen er zijn met o.a. stropen, verlies van habitat en botsingen tussen mens en natuur. Hoewel

Een leguaan in mijn badkamer.

(for the english verison see: Life in the African bush)
Een poosje geleden waren we erg vroeg wakker. Onze jongste zoon werd om half 5 huilerig wakker en ik had hem net weer in slaap toen ik iets hoorde op de zolder. Eerst dacht ik nog even aan een muis maar daar was het geluid te zwaar voor. Mijn man, Corné, had het ook gehoord en ging op onderzoek uit. Gewapend met een zaklamp ging hij naar boven. Hij kwam al snel weer terug en meldde dat het een leguaan was maar dat hij zich achter een stel dozen verschanst had.

De hele ochtend waren we te druk met allerlei werk