Op onze lodge krijgen we allerlei mensen over de vloer en velen hebben een interessant verhaal. Zo hadden we met Oudjaar een aardige Amerikaan te gast die in de IT-sector werkzaam was. Hij had verschillende dingen in die richting gedaan maar legde zich nu op toe problemen met computers op te lossen voor mensen. Als computergebruiker met niet al te veel verstand van computers
vond ik dat wel interessant en we raakten in gesprek.
Op zijn vraag wat voor computer ik had, antwoordde ik “geen idee, een gewone” en hij keek me al een beetje meewarrig aan. Zijn volgende vraag was hoe mijn relatie met mijn computer was. Ik vond het een ietwat vreemde vraag maar antwoordde naar waarheid dat dit nogal wisselde. Hij glimlachte begrijpend. Als laatste wilde hij weten wie hier problemen oplost als de computer het een keer niet doet. Nu heeft Corné wel wat meer verstand van computers en als de computer dus een keer niet doet wat ik wil lost Corné het probleem op en dat vertelde ik hem. “Dat dacht ik al” was zijn reactie.
Hij begon te vertellen hoe iedereen een kleine elektrische lading heeft. Als voorbeeld gaf hij dat iedereen wel eens stroom krijgt als je iets van ijzer aanraakt. De een heeft hier meer last van dan de ander en het verschilt ook per dag. Volgens zijn theorie werkt deze elektrische lading door op het toetsenbord van je computer en kan zo problemen veroorzaken. Dit verklaart volgens hem waarom je met dezelfde acties soms wel en soms geen problemen krijgt, en ook waarom het soms al helpt als een ander persoon aan de computer werkt om het probleem op te lossen. Hij vertelde dat hij regelmatig bij mensen kwam om een probleem op te lossen en dat het probleem zich dan niet voordeed, alsof de computer al beter werkte alleen doordat hij er was. Hoewel ik dat wat vergezocht vindt moet ik eerlijk bekennen dat ik die ervaring meer dan eens heb gehad als ik Corné vroeg eens naar de computer te kijken omdat dat ding weer eens niet deed wat ik wilde. Meer dan eens werkte het bij hem gewoon prima en riep ik gefrustreerd “waarom doet hij dat bij jou wel!?”
Het advies van onze gast was om gewoon wat aardiger tegen je computer te zijn. Blijkbaar heeft aardig zijn invloed op je elektrische lading en daardoor zou je computer beter werken. Daarna ging het gesprek verder over de verouderde technologie van het toetsenbord en waarom spraakgestuurde computers nog niet algemeen zijn. Onze gast verklaarde dat hij nog mee hoopte te maken dat de eerste computer helemaal ontworpen door een vrouw op de markt zou komen. Hij verwachtte dat deze computer veel minder rechtlijnig zou zijn dan de huidige computers en dat ze veel meer op gevoel zou werken. Dat zou nog eens wat zijn!
Nu ben ik nuchter genoeg om niet alles te geloven wat hij zei, per slot van rekening is een computer niets anders dan een machine die je bepaalde commando’s geeft. (Toch?) Maar baat het niet dan schaadt het niet, dus misschien moet ik in het vervolg toch maar wat aardiger zijn tegen mijn computer…
groetjes uit de bush
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten