Onverwachte bezoekers

Op een donderdag in maart zo rond lunchtijd belden onze vrienden Kim en Sander of het uitkwam dat ze even op bezoek kwamen. Kim was pas naar Nederland geweest en had drop voor ons meegenomen en ook nog wat Nederlandse bladen. Als je in het buitenland woont zijn die dingen altijd erg welkom! Een uurtje later zaten ze bij ons op het terras en speelde hun hond Nero uitbundig met onze Willow. Willow is onze erg enthousiaste witte herder. Nero was als pup
aangereden en gevonden door Remco en Marianne die op dat moment op onze lodge pasten tijdens onze vakantie in Nederland afgelopen oktober. Ze hebben hem verzorgd en gelukkig knapte hij helemaal op. Voor hun vertrek vonden ze een goed tehuis voor hem bij onze wederzijdse vrienden Sander en Kim.  Tijdens de drie weken dat hij hier was waren Willow en Nero onafscheidelijk. Inmiddels is Nero geen kleine pup meer en bijna even groot als Willow maar ze konden het nog prima vinden samen.

Aan het eind van een heel gezellige middag kwam er ineens een grote olifant aangelopen. Hij dronk wat bij onze waterplaats en at van het riet dat daar stond. Hoewel het voor geen van ons ongewoon is om een olifant te zien (Sander en Kim wonen ook in Balule), blijft het toch altijd weer heel bijzonder. De lodge ziet er altijd anders uit met een olifant in de achtertuin. We maakten natuurlijk volop foto’s en na een poosje liep de olifant op zijn gemak onze droge rivierbedding in om daar nog wat van de bomen te snoepen. Terwijl we afscheid namen van onze vrienden verdween de olifant net zo geruisloos als hij gekomen was weer in de bush.

Dit soort onverwachte bezoeken(zowel van mensen als van dieren) maken voor mij het leven hier zo speciaal. Niets ten nadele van Nederland hoor, maar het leven daar is toch veel gestructureerder en vooral veel drukker waardoor er minder ruimte is voor verrassingen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je daar natuurlijk geen olifant in je achtertuin hebt. J

Groetjes uit de bush
Miriam