Op woensdag 15 juni was er een volledige maansverduistering te bewonderen. Als astronomieliefhebbers wilden we dat natuurlijk niet missen. We hadden die dag slechts één stel te gast, Trevor Carnaby en zijn vrouw en baby van 9 maanden. Trevor is de schrijver van de boeken “beat about the bush” met zeer veel informatie over de dieren hier in zuidelijk Afrika. We hebben allebei zijn boeken (over zoogdieren en over vogels) en waren blij te horen dat hij met nog meer boeken bezig is en dat ook de sterren een plaats krijgen in één daarvan. Hij heeft een stukje grond gekocht hier in Balule en omdat er nog geen huis op staat kwamen ze dus een nachtje bij ons. Erg gezellige mensen en leuk om zo’n expert erbij te krijgen hier in het reservaat.
Trevor’s vrouw was moe en wilde graag vroeg naar bed maar hij wilde de verduistering ook graag zien. Het was prachtig helder en we konden de volle maan goed zien. Na het avondeten zaten we rond het vuur gezellig wat te kletsen en ineens zagen we, rond tien voor half 9, dat er een klein stukje uit de maan was. Snel reden we naar de air-strip, een kleine landingsbaan voor vliegtuigjes een stukje verderop in het reservaat. Onze buurman Steve had geregeld dat we daar een klein vuurtje konden maken om daar gezellig met een aantal mensen naar het fenomeen te kijken. Iedereen bracht zijn eigen drinken mee en Steve had wat broodjes en worst geregeld. We kletsten wat met de buren en kennissen terwijl we intussen genoten van het schouwspel. De schaduw van de aarde schoof langzaam voor de maan en het werd steeds donkerder. De maan kleurde donkeroranje en met de verrekijker was prachtig te zien dat het een bol is. Toen de maan helemaal bedekt was kwam er langzaam een nog donkerdere schaduw (de kernschaduw) voor schuiven. De maan werd heel donkerrood en de sterren, die eerder die avond verbleekten bij de volle maan, waren nu heel helder. We konden de Melkweg prachtig zien liggen en bekeken ook het vlindercluster, net onder de staart van Schorpioen, met de verrekijker. Rond half 11 was de maan helemaal verduisterd en besloten we naar huis te gaan. Thuis wierpen we nog één blik op de maan voordat we naar bed gingen en zagen dat het onderste randje van de maan alweer wat lichter werd. Net na middernacht zou de maan weer gewoon schijnen en was dit bijzondere fenomeen weer voorbij.
Groetjes uit de bush, Miriam
Groetjes uit de bush, Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten