Het is winter en hoewel de bush nog redelijk groen is begint
de voedingswaarde in het gras af te nemen. Alle dieren zoeken dan ook de beste
en groenste plekjes op om van te eten. Vanachter het hek wordt ons nog groene
gazon dan ook met begerige ogen bekeken.
De meeste dieren durven het niet aan om het kamp binnen te
komen maar zeker tegen het einde van de winter nemen de wrattenzwijnen graag
het risico. Het is dan ook niet ongewoon om een moeder met een of twee
halfvolwassen biggen op ons gazon te zien grazen als het rustig genoeg is op de
lodge.
Zoals gezegd is het nu nog redelijk vroeg in de winter en is
de bush nog redelijk groen, maar toch hebben de eerste wrattenzwijnen al een
poging gewaagd en zagen we al een paar keer een durfal door het kamp lopen.
Onze hond Willow vindt het maar niks, dit is haar kamp en alle andere dieren
horen buiten het hek te blijven. Gelukkig is ze niet dapper genoeg om de
wrattenzwijnen achterna te gaan en gaat ze alleen vanaf veilige afstand staan blaffen.
Als de winter vordert en er nog weinig eten is voor de dieren in de bush zullen
we haar binnen sluiten als de wrattenzwijnen weer aarzelend ons kamp binnen
komen. Hoewel we ze niet zullen voeren, het zijn tenslotte wilde dieren die
zelf moeten zien te overleven, misgunnen we ze het groenere gras van ons gazon
niet.
En zeg nou zelf, het is eigenlijk best leuk zo’n
wrattenzwijn op je gazon…
Groetjes uit de bush,
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten